Sweet River Motherland

Zaterdag 17 december 17.00-20.00 uur, met én leesperformance om 18.00 uur

Zondag 18 december 14.00-17.00 uur,

AIR presentatie is in het Paviljoen op het voorterrein van Ateliercomplex Nieuw en Meer, Oude Haagseweg 51, Amsterdam:

Gedurende mijn verblijf op het Nieuw en Meer ateliercomplex heb ik gewerkt aan een project “Sweet River Motherland”. Tijdens de expositie zal ik een reeks tekeningen, keramische beelden en gedichten lezen op zaterdag avond.

Ik heb hiervoor mijn project beschreven als een rivier die door een wervelkolom gaat-een drager van lichamelijk archief van wensen, on/vergetelijke taal, en niet/bijhorend zijn. Het project is een doorgaand onderzoeksproject over emotionele opeenstapelingen waarin suiker, zoete en honingzoete objecten voorbij passeren, naast en met een post Sovjet lichaam.

Ergens gedurende deze passage heb ik mijn moederstaal verloren en in een andere beweging van voorbijgaan heb ik hun naam verloren. Geografisch gesproken lijdt de rivier naar mijn dorp en als je blijft doorlopen uiteindelijk naar mijn thuisstad. Het water trekt je in de richting van verlangens en afwijzingen.

En wanneer de rivier langs je wervelkolom gaat spreekt het met een fragmentatie van verhalen, een mislukking van taal, en lichamelijke herinneringen van verloren woorden.

Ik hoop u daar te zien.

Anastasija (Nastija) Kiake

ENG

Saturday 17th of December 17:00 -20:00, with a reading performance at 18:00

Sunday 18th of December 14:00 – 17:00

Nieuw en Meer, The pavilion in the garden,  Ateliercomplex Nieuw en Meer, Oude Haagseweg 51, Amsterdam:

During my artist residency at the Nieuw en Meer I have been working on my project “Sweet River Motherland”. During the exhibition I will present a series of drawings, ceramic sculptures and a poetry reading Saturday evening.

I have previously described my project as a performance of a river that passes through the spine – a carrier and bodily archive of desire, un/forgetting language, and non/belonging. The project is an ongoing research project on emotional accumulation within sugar, sweet, and honeyed objects that passes through, along, and with the post-soviet body.

Somewhere in this movement of passing I have forgotten my mother tongue, and in another movement of passing my family has forgotten their name. Geographically speaking the river leads to my village and if you keep walking then to my hometown. The water pulls one in the direction of desires and rejections. And when the river runs through the spine it speaks through the fragmentation of narratives, failure of language, and bodily memories of lost words.

I hope to see you there.

Anastasija (Nastija) Kiake