Ook hier glijden de wolken voorbij

van 14 tot 18 uur

Project Space Nieuw en Meer, Amsterdam in het Paviljoen

Ton Zwerver (1951) is beeldhouwer, fotograaf en maakt performances. Zwerver maakt veelal gebruik van alledaagse voorwerpen en maakt ze vervolgens onderdeel van een sculpturaal werk. Hij ontdoet de voorwerpen van hun functie of schrijft ze een nieuwe toe. In recente werken, treffend getiteld Sculptural Situations, creëert hij sculpturale situaties. In deze werken vormt zijn eigen lichaam het lege canvas voor kleurrijke, veelvormige, absurdistische, soms griezelige, maar vaker humoristische composities die het midden houden tussen kostuumontwerp, sculptuur en performance. Zijn video sculpturen bewegen, soms meditatief, dan weer spannend door een voorwerp dat dreigt te vallen. Als kinetische sculpturen die niet worden aangedreven door een mechaniek, maar door het lichaam van de maker. Zwervers situaties doen qua vorm denken aan happenings uit de vorige eeuw: zijn beweeglijke sculpturen zijn altijd tijdelijk van aard en komen improviserend tot stand. De tijdelijke sculpturen bestaan bij de gratie van de video-opname en duren zo lang de video draait. Hierna gaan de afzonderlijke attributen terug de kast in, wachtend tot ze er op een later moment worden uitgehaald voor een nieuwe compositie.

Zwerver heeft voor deze tentoonstelling met de titel Ook hier glijden de wolken voorbij  Klaske Oenema uitgenodigd.

Tijdens de tentoonstelling zal er een sculpturale performance plaatsvinden waarbij beide makers inspelen en reageren op elkaars werk.

Klaske Oenema (1975) maakt beeldend werk, schrijft en zingt, en bij voorkeur gebruikt ze deze media tegelijk. Een vorm die ze veelal inzet is de performance, waarbij ze, gezeten naast een oldskool overheadprojector, haar gedichten en muziek voorziet van knipselbeelden die steeds veranderen.

Voor haar beelden maakt ze gebruik van materialen die iedereen in huis heeft: de folie om een bos bloemen, een opengescheurde vensterenvelop, broodzakjes, eenvoudig papier – bij voorkeur materiaal met een geschiedenis, waarbij de gebruikssporen het beeld diepte geven.
De schaduwwerken die ontstaan manipuleert en bewerkt ze, waarbij er steeds nieuwe interpretaties en associaties ontstaan. Centraal in Oenema’s werk staat de vraag hoe wij betekenis geven, en hoe betekenis verloren gaat. Dus hoe mensen verhalen vertellen, betekenis construeren, en hoe vluchtig deze ook blijken te zijn, onderhevig zijn aan verandering. Oenema zoekt naar het moment waarop het tijdelijk, hoe kort ook, samenkomt, waarna alle indrukken vervliegen.

De muziek en beelden zijn van een gewaagde eenvoud, waarbij het vertrekpunt altijd handwerk is. Vergissingen of correcties worden getoond en zijn deel van het geheel. Door het proces op een open, onderzoekende wijze te tonen, nodigt ze de toeschouwer uit zich bewust te worden van het eigen proces van betekenisgeving.

Haar werk was te zien op diverse literaire en kunstpodia, zoals Kunstenfestival Watou, Centraal Museum Utrecht en onlangs in Terug naar het Begin in Groningen. De Gids en Papieren Helden publiceerden prozaverhalen.

LAB Nieuw en Meer