“Bloody Female Secrets “

Bloody Female Secrets

26 Oktober 1998. Op die avond liep de vader van onze zoon, met een plastic zakje naar huis van de kraamafdeling van het Slotervaart ziekenhuis. In die tijd had hij een vriezertje en daar moest de placenta in van mij.
Pas na drie maanden was de tijd rijp voor mij om volgens het enige Chinese recept dat ik in de Bibliotheek op de Singel had kunnen vinden, de placenta te gaan bereiden en conserveren. Ik had voor mijn eindexamenproject op de modeafdeling van de Rietveld, al eerder met bloederige vachtjes gewerkt die ik letterlijk uit de container van het slachthuis moest vissen omdat ze vergeten waren die voor mij te bewaren zoals we af gesproken hadden…

Het was een enorme uitdaging en heel veel werk om daar uiteindelijk aaibare zachte huidjes van te maken, dus dat bloederige dat kon ik wel aan.
Ik vond het fascinerend om na het ontdooien de placenta te kunnen bekijken.
Ik was altijd al gek op het maken van foto’s en deed dat ook nu.

Ik goot het bloed in een aparte kom en spoelde de moederkoek met de navelstreng er nog aan, schoon. Daarna legde ik de navelstreng mooi neer.
Tijdens het bereidingsproces proefde ik voorzichtig steeds een stukje. De smaak deed me erg denken aan lever….orgaan…

Het proces verliep heel mooi en uiteindelijk had ik een potje met Moerderkoekpoeder.
Als mijn zoontje last had van krampjes of tandjes gaf ik hem een theelepeltje van het poeder in zijn yoghurt. (Onder het mom baat het niet dan schaad het niet).

Toen ik nog niet zo lang op de Nieuw & Meer woonde was de tijd dat er open dagen  waren in 2000 en ik besloot een aantal van de foto’s af te drukken. Ik presenteerde ze hier op het achter terrein bij mijn woonwagen op een ronde tafel in combinatie met een oranje (rooiere )collectie ge-upcycelde tie-dye baby kleding.

In 2013 (?) had ik een steady relatie en werd ik weer zwanger. Het was kerst en we waren bij mijn broer, tot ik na drie maanden misselijkheid plots afscheiding kreeg en er een “vruchtje” tijdens het toiletteren uit kwam. Dat werd gevolgd door zeer heftige krampen waarna er uiteindelijk na twee dagen nog een “vruchtje” uit kwam. Op dat moment was ik thuis en kon ik foto’s maken.

De zwangerschap had ik met niemand gedeeld behalve mijn vriend en de huisarts. Het was een klein groot geheimpje….ook deelde ik de misgeboorte bijna met niemand….totdat ik er na een paar weken toch voorzichtig over begon te vertellen aan vriendinnen. Ik was verbaasd over het aantal vriendinnen die ook miskramen gehad hebben en die er nooit over gepraat hadden.

In totaal heb ik het drie keer meegemaakt, waarvan de eerste keer de heftigste was.
De tweede keer gebeurde het na 2 maanden zwangerschap en was mijn vriend er niet. Het was tijdens het 25-jarig bestaan en ik had een kassa dienst ingeroosterd staan bij het reuzenrad. Die dag heb ik het alleen mijn vriend verteld en gewoon de kassa gedaan….niemand heeft het gemerkt….

De derde keer zat ik op een terras met een vriendin, en begon eerst vreselijk door te lekken….,gelukkig wist zij ondertussen wel dat ik miskramen gehad had, en dat ik weer zwanger was en wat er nu aan de hand zou kunnen zijn en heeft zij mij kunnen supporten.

Alle keren heb ik foto’s gemaakt. Misschien hielp het maken van foto’s mij om het afscheid te verzachten. Terug kijkend naar de foto’s zag ik de mooie heldere kleuren en de mysterieuze vormen……de meeste gemaakt met een telefoontje….
Nu ik waarschijnlijk niet zoveel langer de maandelijkse bloederige cyclus meer zal hebben, ben ik ook begonnen daar iets van vast te leggen.
Ongeveer een jaar geleden toen ik aan een vriend vroeg of z’n vrouw al bevallen was en of ze dan toch wel de moederkoek gingen bewaren…?…..desnoods in de vriezer…zei hij, néé we zoeken iemand die het gelijk na de geboorte wil bereiden. Ik zei spontaan JA! Vertelde er wel bij dat ik het ooit 23 jaar geleden gedaan had, maar dat ik wist hoe je er moederkoekpoeder van kunt maken. De dag na de geboorte heb ik in de buurt van moeder, vader, baby en kraamhulp de placenta met alle zorg en liefde mogen bereiden. Wat een verbondenheid met het LEVEN gaf me die dag. Het werd een soort ritueel met alle kommen, pannen etc. schoonmaken van tevoren, het serveren van een gebakken stukje in olijfolie gebakken moederkoek met knoflook en het moment waarop ik de poeder overhandigde in een mooi kommetje. Ondertussen genietend van het vertederende tafereel dat zich afspeelde tussen de moeder, de geboren vader en het geboren meisje. Ik ben er nog dankbaar voor.

Omdat ik dit alles belevingen vind die gedeeld zouden mogen worden heb ik een aantal mooie beelden uitgezocht.
Ik hoop dat het voor een aantal mensen verhelderend werkt en hoop ook dat jullie mij feedback willen geven.

Alvast bedankt.
Paz y Amor Suzanne 

Bloody Female Secrets,

October 26 1998. That night the father of our son walked home with a plastic bag from the Slotervaart hospital where I gave birth. At that time he had a little freezer and I asked him to keep the placenta in there.

After three months the time was ripe for me to prepare the placenta according to a Chinese recipe. This was the only thing I could find about placentas in the library on the Singel in Amsterdam.
For my final exam project “Alive” (“Levend”) at the fashion department of the Rietveld academy, I literally had to fish rabbit skins out of the container of the slaughterhouse because they forgot to save them for me as we had agreed.

It was a huge challenge and a lot of work to finally make cuddly soft skins out of “the rubbish”.
Since I had already worked with bloody furs, I could handle that bloody job of preparing the placenta.

I found it fascinating to be able to look at the placenta after thawing. I have always loved taking pictures, so I did now.
The blood I poured into a separate bowl and rinsed the placenta with the umbilical cord still on it, clean. Then I laid the umbilical cord down nicely.

During the preparation process, I carefully tasted a piece each time. The taste reminded me of liver organ.

The process went very nicely and eventually I had a jar with placenta powder (in Dutch: moederkoekpoeder).
Whenever my son suffered from cramps or was teething, I added a teaspoon of it in his porridge. Under the guise: “If it does not bathe then it does not harm”.
Living in artist colony “Nieuw en Meer”, in 2000 I decided to print some of the photos. I presented them in my backyard on the Open Days, near my gipsy wagon on a round table with in the background a washing-line full with a collection of orange-red up-cycled tie-dye baby clothes.

In 2013 I had a steady relationship and became pregnant. It was Christmas and we were at my brothers, until after three months of nausea, I suddenly got discharge and I had a premature birth while toileting. That was followed by severe cramps after which finally after 2 days another “fruit” came out. At that time, I was at home and I could take pictures.

I had not shared the pregnancy with anyone except my boyfriend and my doctor. It was a little big secret. At first I neither shared the mis-birth with many people….until after a few weeks I started to gently tell friends about it. I was amazed at the number of friends who have had miscarriages as well and who never talked about it to me.

In total I experienced it three times. The first time being the most intense.
The second time it happened after 2 months of pregnancy and my friend was abroad. It was

during the 25th anniversary of “Nieuw en Meer” and I was scheduled at the counter of the Ferri’s wheel. That day I only told my friend and just did the cash register…no one noticed anything. The third time I was sitting on a terrace with a friend when at first I started to leak terribly. Fortunately, she knew by now that I had had miscarriages, and that I was pregnant again and what was going on. She supported me on my way home.

Every time I took pictures. Making pictures helped me to soften the goodbye. Looking back at the pictures I saw the beautiful bright colours and the mysterious shapes…..most made with a cell phone.

Now that I probably won’t have the monthly cycles so often anymore, I’ve also started to record some of that.
About a year ago when I asked a friend if his wife had already given birth and if they were going to keep the placenta…?….if necessary in the freezer….he answered they were just looking for someone who wants to prepare it right after birth. I spontaneously said “YES”!

I did mention that I had done it 23 years ago, but that I know how to make placental powder. The day after the birth I was able to prepare the placenta with all care and love in the vicinity of mother, father, baby, and maternity assistant.
What a connection to life gave me that day! It became a kind of ritual with all the bowls, pans, etc. cleaning in advance, serving a fried piece of placenta baked in olive oil with garlic and the moment when I handed the powder in a nice little bowl. Meanwhile, enjoying the endearing scene that took place between the mother, the new born father and the born girl. I am still grateful for it.

Because I find all these experiences worth to be shared, I have selected a number of beautiful images.
I do appreciate any feedback. Please write to my email : narazon@yahoo.com.

Thanks, Peace and Love Suzanne

Telefoon 0031-627458547
Photo exposition Marie-Suzanne Mittring

Website: www.yurtcovers.com

Facebook: Yurtcovers Mittring Instagram:
Telefoon: 0031-627458547

Ank Daamen: Drawing/print Website: www.ankdaamen.com

Paola Bierma: Saturday 10-9-22: 17.00 hr Womb blessings
Sunday 11-9-22: 17.00 hr Closing ceremony or Manteada Maya Ritual

Website: www.niktehealingweb.wordpress.com